Vorig jaar zomer hadden we het echte eerste groente bed gemaakt, samen met de broers (zie dit blog):
Het idee (en de bedoeling) is om permanente groentebedden te gaan maken en gebruiken, zoals geschetst in het teeltplan:
Permanente Bedden
Het idee van permanente (groente) bedden is, op de schaal waarop we dit van plan zijn hier, heeft vele voordelen:
- Doordat de bedden een vaste plek hebben zorg je ervoor dat je er nooit overheen hoeft te lopen. Door over de aarde te lopen druk je die aan en ontneem je het bodemleven om zich goed te ontwikkelen. Dit bodemleven heeft lucht en water nodig en dat duw je weg als je (continu) over de aarde loopt. Ook plantenwortels hebben deze losse structuur en een bodem vol gangen (gemaakt door o.a. het bodemleven, zoals regenwormen) met lucht en water nodig om goed te kunnen groeien;
- Alle bedden hebben dezelfde afmetingen, zodat alle materiaal (zoals klimaatdoek, netten, voedingsstoffen als compost, zelfs gereedschap) op ieder bed in zelfde afmetingen / volumes gebruikt kan worden en daarmee gestandaardiseerd kan worden;
- Ook voor de planning van verschillende teelten zijn dezelfde en dus permanente bedden makkelijk, bijvoorbeeld voor het bepalen van de hoeveel zaad of plantgoed (stekjes) dat de grond in moet;
- Voor de vruchtwisseling is het nodig om te weten welke groenten de vorige jaren (tot wel 6+ jaar) precies op die plek hebben gestaan. Later meer over vruchtwisseling, dit betreft het wisselen van teelten per groentefamilie of zelfs soort per stuk grond, zodat ziekteverwekkende bacteriën en schimmels niet op 1 plek sterk kunnen uitbreiden en hele teelten kunnen laten vergaan.
Tijd nu om het eerste permanente bed te gaan maken! (wat ook volgens het teeltplan moest gaan gebeuren om op tijd het eerste gewas in te kunnen zaaien 🌱)
Eerste Permanente Bed
Na het ontwerpen van alle bedden en de maatvoering daarvan op de computer start dit met het uitzetten van maten op het land:
Na de hoeken van het bed te hebben uitgezet was het eerst nodig om de groenbemester in dit stuk te verwijderen:
Je kan hier mooi zien dat we de groenbemesters haaks op de (uiteindelijke / permanente) bedden hebben gezaaid. Omdat dit eenmalig kon (we zijn zonder permanente bedden gestart 😉) leek dit een leerzaam experiment om te bepalen wat de invloed van een voorgaande groenbemester op een teelt is. We gaan het (zo) ontdekken! De groenbemester wordt niet verwijderd maar ‘beëindigd’ (‘gedood’) en ter plekke ondergewerkt in de grond, waar deze voeding blijft leveren aan het bodemleven, dat op haar beurt deze voeding weer beschikbaar maakt voor de planten die hierna gaan groeien.
Omdat we nu maar 1 bed hebben gemaakt is dit met de bosmaaier gedaan met een schoffel erop:
Hierna is er klimaatdoek over het bed heen gelegd om de grond te kunnen opwarmen en deze tegelijk te beschermen tegen de schade die regen op kale grond kan aanbrengen (vooral verdichting hiervan):
Eerste bed inzaaien!
Na enige dagen opwarmen van de grond is het tijd om het eerste bed in te gaan zaaien! Hiervoor is ook in een nieuwe tool geïnvesteerd om dit uiteindelijk heel snel te kunnen doen per bed (uiteindelijk moeten er 120 bedden komen die 1, soms 2 of 3x per jaar ingezaaid moeten gaan worden) met behoud van consistentie (de juist aantallen plantjes in de rij op gelijke afstand). Dit onder toeziend oog van ‘gasten’ 🐕🐩 die we over de vloer hadden:
Opgewarmd of niet, op het moment van zaaien was er net ijzel over het land gekomen:
Voordat er gezaaid kon worden moest eerst nog een laatste keer de grond ‘gewoeld’ worden, met een woelvork (in dit geval spitvork, omdat ik de woelvork kapot gewoeld had… 😒), om de grond losser te maken en lucht in te brengen, zonder het bodemleven te veel te storen (of letterlijk op z’n kop te zetten):
Nu echt helemaal klaar om in te gaan zaaien:
En ja, ik had dit niet eerder gedaan zo, dus bleek best nog even oefenen zo. Het resultaat was er eigenlijk niet echt:
Learning by Doing
De eerste keer op deze manier inzaaien ging dus niet goed… Wel veel geleerd gelijk:
- Om de juiste zaad schijf (zie foto onder) te gebruiken (spinazie heeft echt ander zaad dan andijvie 🤦), in de eerste poging had ik hiermee 24% van de zaaidichtheid behaald, dus meer ruimte voor andere planten (die veelal onkruid genoemd worden 😉) dan de beoogde spinazie;
- Je moet dat apparaat ook echt wel recht houden anders zijn je rijen nogal ‘bonkers’ (= niet echt recht 😎). Dat is wel een vereiste omdat je makkelijk tussen de rijen moet kunnen wieden (dat is veel, nauwkeurig en niet het leukste werk, dus moet makkelijk en snel kunnen gebeuren);
- De grond was te koud, hard en nat. Je hebt hiervoor echt wel een mooi zaaibedje nodig.
Blijkbaar had ik dus de verkeerde ‘zaad schijf’ gebruikt:
Gelukkig had ik het zaad voor en na het zaaien gewogen om te kunnen berekenen hoeveel zaad ik eigenlijk gebruikt had:
Zo kon ik dus berekenen dat ik maar 24% van het zaad had gebruikt dat eigenlijk nodig was. Veel te weinig voor een zinnig resultaat.
Herkansing!
Gelukkig kon ik natuurlijk gewoon weer opnieuw beginnen. De volgende dag heb ik de grond weer geschoffeld om nu echt goed los te krijgen om het zaaiapparaat er goed doorheen te krijgen:
Hierna gelijk weer met het zaaiapparaat er overheen:
Het filmpje laat het zaaiapparaat in actie zien. Dat kan sneller, filmen en zaaien en niet op het bed lopen tegelijk vergt wat oefening… Het betreft hier de Earthway Precision Garden Seeder – Model 1001-B.
In de herkansing ben ik meer tevreden met het resultaat:
Omdat het nu nog te koud en nat was, heb ik ondieper gezaaid en daarna wat aarde terug geharkt over de zaadjes. Na het wegen van het zaad dat ik weer over had kwam ik uit op een zaad dichtheid van 79%. Nog geen 100%, maar goed genoeg voor nu voor een eerste stuk oogst. Later bleek ook een mogelijke reden voor het niet behalen van die 100%:
Oftewel: nog meer geleerd in slechts 2 dagen tijd!
Hierna gelijk weer de klimaatdoek over het bed…
en 🤞 fingers crossed voor hoe dit gaat ontkiemen onder klimaatdoek en bij deze temperaturen! Spannend!!!
Nog 119 bedden te gaan!
Bewust heb ik nu nog maar 1 bed gemaakt. Vooral om van te leren (en ook een beetje omdat het teeltplan dat aangaf en ik dat echt moet gaan volgen 😉)! Leren door te doen. Ik heb hier veel over gelezen, bij anderen gekeken; al deze stappen zelf doen is echt ‘anders’; dingen gaan fout, lopen anders dan gepland, soms geen idee wat de volgende stap gaat zijn… door dit nu van A tot Z zelfstandig te ‘moeten’ doen en te kunnen observeren is een mooi leerproces, net als leren lopen! En er is nog genoeg te oefenen en verbeteren. Volgens het plan moeten er immers nog 119 van zulke bedden aangelegd worden. Daarover ongetwijfeld later meer. Voor dit seizoen zijn er ‘maar’ 38 bedden nodig, dat is voor nu goed te overzien. Wordt vervolgd!