Paco aan het woord

Nu een moment tijd gevonden om mijn verhaal te vertellen, want knuffelen, spelen, slapen en wandelen nemen vooral mijn tijd in beslag. Een heerlijk leven zo, samen met Cindy & Bas!

Oorspronkelijk kom ik uit Roemenië, waar ik de 1ste 2 jaar van mijn leven gewoond heb. Ik ben ’n speciale rashond: ik heb meerdere rassen in me zitten. Iig Duitse Herder & Rottweiler, en vast nog meer. Met 2 jaar ben ik naar Nederland gekomen waar ik bij een koppel heb gewoond totdat zij gingen scheiden en mij niet meer konden houden (naar horen zeggen) en ben ik naar Het Drents Dierentehuis gebracht. Hier hebben ze mij, met veel aandacht & zorg, gerustgesteld en gezorgd dat ik een nieuw (te)huis heb gekregen (super bedankt allemaal!!!!)

Volgens het vrouwtje heb ik in Roemenië als waakhond/ erfhond gefungeerd en hebben de mensen daar mij ook af en toe geslagen. Stokken vind ik nl best eng….. (en extra leuk om op te kauwen wanneer ik ze veilig kan pakken!) Bij het Nederlandse koppel heb ik, in de 2 jaar dat ik daar gewoond heb, wel wat “manieren” geleerd maar het wantrouwen in mensen is altijd gebleven. Ook kan ik goed alleen zijn, want dit ben ik vooral gewend (niet dat ik dit altijd even leuk vind: ik ben er het liefst gezellig bij!) Wanneer mensen mij laten zien dat ze mij geen kwaad doen durf ik ze wel te vertrouwen en ben ik zelfs heel aanhankelijk en daag ik ze uit om te spelen 🙂

Ook vind ik het heerlijk om te graven en ik kan dit goed!!

Ik heb nog wel wat te leren, want mensen vind ik ’n bedreiging (de postbode bijv.: hij “luistert” goed naar mijn geblaf want hij gaat dan weer weg….). Andere honden hou ik ook liever op afstand, zij snappen mij niet (dat ik in Roemenië geen socialisatie periode heb gehad). Cindy en Bas mopperen op mij wanneer ik dit laat merken door uit te vallen, maar gelukkig kan ik netjes voet lopen en omdat ik dan hierop moet focussen zijn iig de mensen die langslopen/ langsfietsen minder bedreigend. Met andere honden kan ik m’n focus nog niet bij het voet lopen houden en volgens Cindy moeten we dit nog meer oefenen….. Een menselijk gezegde is “je bent nooit te oud om te leren” en dit gaat bij mij, met m’n 4 jaar, ook op!

En over leren gesproken: ik heb voor het eerst een baardagaam ontmoet. En wat een raar beest is dit! Hij ruikt raar, hij loopt raar, hij doet raar… Ik vind het maar: raar. Hij hoort er blijkbaar ook bij dus ik accepteer zijn aanwezigheid maar, ondanks dat ik er niets van snap!

Verder hou ik ontzettend van knuffelen (zoals hierboven ook geschreven: hier gaat best veel tijd inzitten :-)). En ondanks dat ik soms niet altijd helemaal op schoot pas probeer ik dit wel altijd!

Ik ben nog maar 1,5 week bij Cindy & Bas en het voelt al even als mijn thuis: “tijd is relatief”. Over ’n tijdje zal ik weer wat schrijven want ik vind het wel leuk om aandacht te krijgen en dit is een hele veilige manier voor mij 🙂